طبقه بندی باند فشاری الاستیک

باندهای الاستیک فیلم دیافراگم را می توان بر اساس برنامه های کاربردی و عملکرد محصول طبقه بندی کرد. باندهای سفت عمدتاً برای تثبیت استفاده می‌شوند، جایی که سفتی به عنوان توانایی باند در مخالفت با انبساط عضلانی در هنگام انقباض تعریف می‌شود. این بستگی به پس زدن الاستیک مواد مورد استفاده در ساخت آن دارد. هر چه پود فشرده تر باشد و الیاف کشسان کمتری وجود داشته باشد، کشش باند کوتاه تر و استحکام آن بیشتر می شود.

صلبیت یک باند را می توان با روش های ساده، مقرون به صرفه و قابل تکرار اندازه گیری کرد و با شاخص های مختلفی بیان کرد که مورد مطالعه آن «شاخص سفتی استاتیک» است، که عبارت است از تفاوت فشار وارد شده در داخل بدن توسط باند بر روی سطح. از پا ایستاده و خوابیده اگر این اختلاف فشار بیشتر از 10 باشد، بانداژ از نوع سفت است. سفتی نشان‌دهنده افزایش فشار پانسمان است که توسط مقاومت ایجاد شده توسط باند با افزایش 1 سانتی‌متری دور اندام ایجاد می‌شود.

کشسانی و کشش دو ویژگی مهم باندهای فشاری هستند. خاصیت ارتجاعی به عنوان توانایی باند برای بازیابی شکل اولیه خود پس از کشیده شدن، به دلیل افزودن نخ های الاستیک در جهت طولی باند تعریف می شود. نیرویی که برای کشش انرژی تغییر شکل بانداژ استفاده می شود قدرت یا کشش الاستیک را نشان می دهد. توانایی باند در حفظ کشش و در نتیجه فشاری که وارد می‌کند به خواص الاستومری آن بستگی دارد که به نوبه خود به نخ و روش استفاده شده برای ساخت پارچه بستگی دارد.

قابلیت کشش به عنوان توانایی بانداژ برای کشیده شدن هنگام قرار گرفتن در معرض کشش تعریف می شود. زمانی که نیروی 10 نیوتن به ازای هر سانتی متر ارتفاع اعمال می شود و به صورت درصدی از طول در حالت استراحت بیان می شود، با افزایش طول باند اندازه گیری می شود. پس از رسیدن به یک پسوند مشخص، ساختار فیزیکی باند از کشش بیشتر جلوگیری می کند. این حالت "قفل کردن" نامیده می شود. طبق طبقه بندی Stemmer، باندهای کششی کوتاه باید پس از رسیدن به 70 درصد امتداد قفل شوند (ترجیحاً 30 تا 40 درصد)، در حالی که باندهای کششی طولانی باید بیش از 140 درصد قفل شوند. به دلیل تاریخچه و سنت طولانی مربوطه. ، کشورهای آلمانی زبان استانداردهای متفاوتی را با استانداردهای مورد استفاده در انگلستان اتخاذ کردند. استاندارد آلمان مواد بانداژ را به انواع زیر طبقه بندی می کند.