پانسمان ضد باکتری موثر زخم پلی اورتان ترموپلاستیک

توسعه یک ایده آل منسوجات غیر بافته TPU Meltblown برای کاربردهای مراقبت از زخم پانسمان که نیازهای متعدد زیست سازگاری خوب، ساختار متخلخل مناسب، خواص مکانیکی و فعالیت ضد باکتریایی فوق‌العاده خوب در برابر باکتری‌های مقاوم به دارو را برآورده می‌کند، برای مراقبت از زخم بالینی بسیار مطلوب است. غشاهای پلی یورتان ترموپلاستیک زیست سازگار، گزینه های امیدوارکننده ای به عنوان داربست هستند. با این حال، عدم وجود ساختار متخلخل مناسب و فعالیت ضد باکتریایی، کاربرد آنها را محدود کرده است. آنتی بیوتیک ها به طور کلی برای جلوگیری از عفونت های باکتریایی استفاده می شوند، اما ظهور جهانی باکتری های مقاوم به دارو همچنان باعث نگرانی اجتماعی می شود. در نتیجه، ما یک پانسمان انعطاف پذیر بر اساس یک غشای TPU با ساختار متخلخل خاص تهیه کردیم و سپس آن را با یک پوشش پلی دوپامین بیومیمتیک اصلاح کردیم. برای تهیه درجا یک کامپوزیت مبتنی بر نانو نقره از طریق یک رویکرد آسان و سازگار با محیط زیست. تصاویر SEM نشان داد که غشاها با یک ساختار متخلخل ایده‌آل مشخص می‌شوند که با ذرات نانو نقره تزئین شده است.

طیف سنجی ATR-FITR و XRD رسوب گام به گام پلی دوپامین و نانو نقره را بیشتر تایید کردند. اندازه گیری زاویه تماس آب نشان دهنده بهبود آب دوستی سطح پس از پوشش با پلی دوپامین است. آزمایش کشش نشان داد که غشاها دارای استحکام مکانیکی قابل قبول و انعطاف پذیری فوق العاده خوبی هستند. متعاقبا، سنجش سوسپانسیون باکتریایی، روش‌های شمارش پلیت و سنجش رنگ‌آمیزی زنده/مرده نشان داد که غشاهای بهینه‌شده دارای فعالیت ضدباکتریایی فوق‌العاده خوبی در برابر هستند. P. aeruginosa ، E. coli ، S. aureus و باکتری MRSA، در حالی که آزمایش CCK8، مشاهدات SEM و سنجش آپوپتوز سلولی نشان داد که آنها هیچ سمیت سلولی قابل اندازه گیری نسبت به سلول های پستانداران ندارند. علاوه بر این، پروفایل آزادسازی نقره ثابت و ایمن ثبت شده توسط ICP-MS این نتایج را تایید کرد. در نهایت، با استفاده از یک باکتری آلوده (MRSA یا P. aeruginosa مدل زخم موش، ما دریافتیم که غشاهای TPU/NS2.5 می‌توانند از عفونت‌های باکتریایی in vivo جلوگیری کرده و از طریق تسریع فرآیند اپیتلیال‌سازی مجدد باعث بهبود زخم شوند و این غشاها هیچ سمیت آشکاری نسبت به بافت‌های طبیعی نداشتند. پانسمان‌های زخم نقش مهمی در مدیریت زخم های پوستی زیرا می توانند از زخم ها محافظت کنند و بازسازی بافت های پوستی و اپیدرمی را تقویت کنند.

به دلیل افزایش تعداد افرادی که از سوختگی، زخم دیابتی، زخم وریدی رنج می برند، تقاضا برای پانسمان بهتر به طور چشمگیری در حال افزایش است. به طور کلی، یک پانسمان ایده آل باید فاقد سمیت، زیست سازگاری، خواص مکانیکی قوی و نفوذپذیری مناسب برای تبادل گاز و آب باشد. به عنوان مواد زیستی طبیعی، کلاژن، ژلاتین، آلژینات و کیتوزان به دلیل زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری به طور گسترده برای تهیه انواع پانسمان ها استفاده شده است. با این حال، خواص مکانیکی ضعیف آنها، برآوردن الزامات بالینی دقیق را برای آنها دشوار می کند. پلی یورتان ترموپلاستیک یک الاستومر زیست سازگار و زیست تخریب پذیر است که توسط FDA تأیید شده است و به طور گسترده در علم زیست پزشکی استفاده شده است. گزارش شده است که TPU را می توان برای کاتترها، گرافت های عروقی و حامل های دارورسانی استفاده کرد. علاوه بر این، TPU همچنین پایداری شیمیایی قابل توجه و خواص مکانیکی خوبی را نشان می دهد. این عملکردها نشان می دهد که TPU یک کاندید امیدوار کننده برای پانسمان زخم است.

با این حال، فقدان فعالیت ضد باکتریایی کاربرد آن را در مراقبت از زخم محدود می کند، زیرا عفونت های باکتریایی همیشه تهدیدی جدی برای بستر زخم هستند. یک راه ممکن برای حل این مشکل، ترکیب آنتی بیوتیک هایی مانند آموکسی سیلین، وانکومایسین یا جنتامایسین در پانسمان زخم است. با این وجود، ظهور مقاومت دارویی در سراسر جهان به دلیل استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها همچنان سلامت عمومی را تهدید می کند. بنابراین، عوامل ضد باکتری جایگزین به فوریت مورد نیاز است. نانو نقره به‌عنوان یک عامل ضدباکتری فوق‌العاده خوب با فعالیت باکتری‌کشی قوی و وسیع در برابر باکتری‌های گرم مثبت و گرم منفی، از جمله باکتری‌های مقاوم به چند دارو مانند مقاوم به متی سیلین. استافیلوکوکوس اورئوس . مهمتر از آن، پیشنهاد شده است که نانو نقره از طریق مکانیسم های مختلف (اختلال در غشای سلولی، تداخل در تکثیر DNA، مهار عملکرد تنفسی بدون ایجاد مقاومت دارویی) باکتری ها را از بین می برد. با این حال، سمیت نانو نقره نسبت به سلول های پستانداران نگران کننده است. اخیرا مطالعات نشان داده‌اند که اثرات سمی نانو نقره تنها در غلظت‌های بالا رخ می‌دهد، و الحاق نانو نقره به مواد سمیت را کاهش می‌دهد، در نتیجه، نانو نقره به عنوان یک عامل ضد باکتری ایده‌آل برای گنجاندن در بیومواد در نظر گرفته می‌شود.